Bir gün hamile bir kadın, dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar.
Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da gelincik, kadına alışır oldukça uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve
yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün dışarı çıkmak ister.Ailenin bir ferdi olmuştur diyerek ten Gelincikle bebeği evde bırakır.
Gelincik ile bebek evde yanlız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer
ve anne eve gelir. Eve geldiğinde gelinciği kapının önünde ağzı kanlı bir vaziyette görür. Anne, ağzı kanlı Gelincik olsa olsa bebeğimi öldürmüştür diye düşünerek çıldırmışcasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı.
Derken içerideki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir Ve odada
beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında parçalanmış olan yılanı
görür.Kadının kafasını duvarlara vurmaya başladığı manzarası gözünüzün önüne geliyor değilmi? ama artık işi işten çoktaaan geçmiştir, heyhaaat!
Aynştayn'ın (ecnebice yazılışı nasıldı bilmiyorum) bir sözü vardı.
"insanlardaki önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan daha zordur"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder